Czernidłakowe kalmary

Sezon na grzyby trwa, a lasy pełne są amatorów tego cennego kulinarnego surowca. Póki jeszcze nie wprowadzono legitymacji możemy z tego korzystać do woli jako elementu dobra narodowego. Oczywiście w granicach rozsądku nakazującego zachowanie porządku w miejscu ich występowania. Niektórzy jednak albo nie mają lasu w okolicy, albo nie mają jak tam dojechać. Polecam im się rozejrzeć po okolicznych trawnikach w poszukiwaniu takiego cuda jakim jest czernidłak kołpakowaty. Takie połączenie kani i pieczarki :) Ja swoje znalazłem pod budynkiem firmy, w której jestem zatrudniony :)

Zbieramy tylko młode kapelusze zanim jeszcze zaczną czernieć od spodu, bo wtedy stają się miękkie i niezdatne do spożycia. Z racji ich rurkowego kształtu, a także specyficznego miąższu postanowiłem zrobić z nich kalmary. Ktoś może zaraz podnieść krzyk: "CO TO ZA KALMARY Z GRZYBÓW?!". Pewnie, że może, ale mam nadzieję, że zrobi to ten, który jada kalmary z kalmarów, a nie bardzo powszechne w niższej półce cenowej ze świńskich odbytów, bo na tym tle moje wypadają doskonale:) Jak to mawiał Stanisław Jerzy Lec - Kłam­stwo nie różni się niczym od praw­dy, prócz te­go, że nią nie jest.

Składniki:
- młode kapelusze czernidłaka kołpakowatego
- mąka

Wykonanie:
Kapelusze kroimy w plasterki - krążki. Muszą być naprawdę świeże, bo inaczej się rozwalą, przez co stracimy efekt wizualny. Na smaku za wiele nie stracimy :) Obsypujemy je mąką i smażymy.