Na przepis natrafiłem przy okazji książki kucharskiej wydanej przez Województwo Podkarpackie także zakładam, że to nie jest jakaś lipa :) Było kilka przepisów na stolniki, ale ten był tak osobliwy, że mocno zrobił na mnie wrażenie. Jak dowiaduję się z książki, danie ma pochodzenie bojkowskie. Bojkowie taka grupa etniczna z czasów, kiedy na pytanie o narodowość mówiło się "ja tutejszy", konkretnie górale pochodzenia rusińskiego. W moim ulubionym XIX źródle naukowym - Zbiór Wiadomości do Antropologii Krajowej, a konkretnie w tom XIII, prof. dr I. Kopernicki pisze o Bojkach tak:
Charakter Bojków żywy, a nawet ogniście namiętny,odróżnia ich wielce od powolniejszych, ociężalszych i apatycznych sąsiadów z poza Sanu (Łemków - przyp. red.). W gniewie zawzięci srodze i mściwi za doznaną krzywdę, szczególnie jeśli pobudki do niej były podłe, np.chciwość, lub samo wyrządzenie krzywdy było niecne, np. przez podstęp lub zdradę zaufania.
Bojki w takich razach rzadko udają się do sądu, lecz chętniej rozprawiają się sami i wymierzają sobie sprawiedliwość przez pobicie winowajcy niekiedy tak okrutnie,"szczoby hory znały, jakich majut chłopciw"
Jeszcze odmienniejszym jest strój kobiet tutejszych. Najprzód w sposobie noszenia włosów: kobiety i dziewczęta rozczesują je na poły i splatają we dwa warkocze, do których doplótłszy plecionki z włóczki czerwonej, zakończone rodzajem kiści z tejże włóczki, spuszczają na plecy aż do krzyżów. Warkocze te w pasie przymocowane są w ten położeniu za pomocą paska wełnianego różnokolorowego domowej roboty, zwanego "poprużką", także owe kiści od plecionek wysuwają się z pod paska na środku krzyżów.
Jeszcze bardziej niż strojem, różnią się Bojki mową od sąsiednich Połonińców i dalszych Łemków. Nie tylko zupełna ruchomość i swoboda akcentowania wyrazów, właściwa językowi ruskiemu, lecz wszystkie niemal właściwości fonetyczne są u nich tak czysto ruskie, że nigdzie ani przedtem na Podolugalicyjskiemi Pokuciu, ani później na Huculszczyźnie nie spotkałem mowy tak bardzo podobnej do ukraińskiej.
Natomiast te stolniki, które jak twierdzą są rodzajem pierogów, to najdziwniejsze pierogi, które prawdopodobnie mieliście okazję widzieć. Wczytywałem się w przepis kilka razy.
Składniki:
- kapusta
- ziemniaki
- mąka
- cebula
Wykonanie:
Kapustę obieramy, a liście sparzamy wrzątkiem.
Ziemniaki trzemy na drobnej tarce. Odciskamy wodę, dodajemy trochę mąki oraz pokrojoną w kostkę i podsmażoną cebulę. Mieszamy.
Lepimy w rękach odpowiedni kształt i wkładamy go w liście kapusty.
Pieczemy w nagrzanym do 150 stopni Celsjusza piekarniku, aż liście się zarumienią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz