Abu-ramen

Z racji tego, że co do zasady, nie umieszczam tu przepisów na zupy (wyjątkiem są te występujące w towarzystwie dań głównych) wersja ramen, którą tu zamieszczę, jest z małą ilością wody, tzw. abu-ramen.
O samym ramen i przyszłym jego pojawianiu się na naszych ulicach pisałem już tutaj, przy okazji omawiania trendów kulinarnych. 

Dzisiaj skupię się na historii tego dania, a także jaki wpływ na jego rozwój miał kryzys ekonomiczny.

Potrawa, która stała się sztandarową pozycją w japońskim menu tak naprawdę przywędrowała z Chin pod koniec XIX wieku. Ślady zaczynają się w Yokohamie, która jako miasto portowe miała sprzyjający klimat dla tego typu nowości. Następnie została zaadoptowana do potrzeb ludzi, pracujących w prężnie rozwijających się, uprzemysłowionych miastach, którzy chcieli zjeść na mieście coś co dostarczy im odpowiedniej ilości kalorii, a przy tym miało bardzo krótki czas przygotowania oraz konsumpcji. To właśnie o kalorie ludzie martwili się w tamtym czasie najbardziej, dzięki temu ramen był uważany za jedzenie dużo zdrowsze niż tradycyjna japońska kuchnia. I tak w latach 20-tych i 30-tych XX wieku jego popularność sięgnęła wyżyn.
Kiedy w 1941 zaczęła się II Wojna Światowa sytuacja trochę się zmieniła, ale bardziej istotne jest to co stało się po wojnie. 

Niewątpliwie był to jeden z najcięższych okresów dla ludzi w Japonii. Jedzenia brakowało, a okupant kontrolował rynek żywności, zwłaszcza ten czarny :) Brakowało ryżu, była za to importowana ze Stanów Zjednoczonych pszenica. Tak ugruntowały sobie pozycje takie dania, o których pisałem wcześniej jak okonomiyaki i yakisoba, czy w końcu ramen.
Oczywiście wszystko co tu napisałem nie było takie proste, bo istniała jeszcze różnica pokoleń, ale w końcu jak stare pokolenia zmarły, ramen zadomowił się na dobre i stał się ulubionym daniem  pracowników fizycznych :) Dlatego największy boom był w latach 60-tych czyli w momencie najszybszego rozwoju kraju kwitnącej wiśni.
Między czasie jeszcze Momofuku Ando wymyślił zupki błyskawiczne, ale to już zupełnie inna historia...

Moje abu-ramen klasyka plus sezonowe warzywa, które pasują do kultury japońskiej, a których jest teraz zatrzęsienie.

Składniki:

- zupka "chińska"

- pieczarki

- cukinia

- marchewka

- szczypiorek

- por

Wykonanie:

Makaron z zupki wkładamy do talerza. Zasypujemy przyprawami. Cukinie i por kroimy w półplasterki. Pieczarki i marchewkę w plasterki z tym, że marchewkę baaaardzo cienko. Zalewamy małą ilością wrzącej wody i przykrywamy talerzem. Niech się parzy kilka minut. Warzywa ugotowane nie będą, ale bardzo dobre. Cukinia i pieczarki w zasadzie są miękkie na surowo. Marchewka lekko zmięknie. Al dente :)

Jeść możemy pałeczkami. Zgodnie z tym co mówili w filmie o bardzo nieprofesjonalnej zabójczyni pt:"Mapa dźwięków Tokio", dobrze jest przy tym siorbać :)