Farinata

Była taka legenda o dwóch braciach. Podobno urodzono ich w zakonie, ale szczęśliwie nie zostali zakopani, a mieli zostać utopieni, tak jak to się robi z wieloma młodymi niepotrzebnymi ssakami. Wykonawca zlecenia się zlitował i puścił ich na rzece w koszu uciszając tym samym sumienie. Znalazła ich wilczyca, a że mleko drapieżników jest znacznie bardziej bogate w składniki odżywcze niż mleko ludzkie, to urośli na silnych wojowników, którzy dali podwaliny Imperium Rzymskiemu. Zanim Imperium stało się imperium, mieli mało terenu i jedli to, co dawało dobry stosunek składników odżywczych do powierzchni upraw. Jedną z takich rzeczy była ciecierzyca. Nawet po zmianie warunków życia nawyki żywieniowe zostają, dlatego już za czasów wielkiego imperium i jego zbrojnego ramienia w postaci legionistów (nie mówię o imperium Lechitów i kibicach Legii) te nawyki dalej obowiązywały. Legioniści używali zmielonej ciecierzycy zmieszanej z wodą do sporządzania placków, które wypiekali na swoich metalowych tarczach. Pewnie od czasu do czasu, jakiś pomysłowy Dobromirus dorzucał tam jakieś składniki, aby urozmaicić wojskową rutynę.

Składniki:

- ciecierzyca

- pomidory

- cebula czerwona

Wykonanie:

Ciecierzyce mielimy i mieszamy z wodą, żeby powstało nam gęste lejące się ciasto.
Cebulę i pomidory kroimy na plasterki i podsmażamy. 

Zalewamy ciastem. Smażmy i przewracamy na drugą stronę, chwilę podsmażając.